Bijkletsen
In een tijd waar de omstandigheden anders zijn dan je je leven lang gewend bent, komen er ook allerlei nieuwe mogelijkheden op je pad. Onlangs mocht ik hier weer van genieten, tijdens een online-kopje-koffie-en-ondertussen-bijkletsen-moment. Een afspraak met iemand die zeer ervaren is in kinder- en tieneryoga en die niet dichtbij genoeg woont om zomaar even langs te gaan. Het wonderlijke is dat we dit nu ontdekken, terwijl het al veel eerder tot de mogelijkheden behoorde. Dank voor de eye-opener!
Yoga-scene
Beiden faciliteren we opleidingen op het gebied van yoga, beiden richten we ons graag op jongeren. Mijn collega aan de andere kant van het beeldscherm richt zich wat meer op jonge kinderen, ik wat meer op 15 jaar en ouder. Hoe leuk is het om zo op elkaar aan te sluiten?!
Allebei hebben we behoefte aan verbinding. Allebei hebben we onze buik een vol van de manier waarop een minderheid van yogadocenten het hoogste woord voert en feitelijk de hele yoga-scene presenteert op een manier waar wij allebei niet blij van worden. En eerlijk is eerlijk, het is een verademing om hier even heel open met iemand over te kunnen babbelen. Gelukkig, ben ik niet de enige die er zo naar kijkt.
Opleiding
We kijken naar onze beide opleidingen, naar de programma's. Naar de overeenkomsten, die vooral in de boodschap zitten, en naar de verschillen, die vooral gaan over de manier waarop je yoga brengt en aan welke doelgroep. Heb je kinderen (lees ook: jongeren) die op zoek zijn naar yoga, dan krijg je andere lessen dan wanneer je een willekeurige groep treft. Bijvoorbeeld tijdens een gelegenheidsles op school. Onze programma's vullen elkaar op dit vlak behoorlijk goed aan.
Het gesprek komt op onze andere doelgroep, die bestaat uit yogadocenten. Want wij hebben een gezamenlijke missie, meer yoga op jongere leeftijd. De opleidingsdagen komen ter sprake, die dagen waar je samen bent met andere yogadocenten. We grappen samen over het wonderlijke fenomeen dat ontstaat, want na een tijdje kun je aan iemands' zonnegroet zien welke yoga-opleiding gevolgd is.
Niveau
Persoonlijk verbaas ik me met enige regelmaat over wat ik mensen hoor zeggen. Ik bedoel dan uitspraken die totaal niet passen in een yoga-leven. Niet dat ik daar zelf zo pietje-precies in ben, maar er zijn wel grenzen aan, die voel je aan. En diezelfde grenzen worden dan mijlenver overschreden. "Waar heb jij je opleiding gehad?" denk ik dan, "zijn ze niet iets vergeten? Les 1 ofzo?" Ja, het is een oordeel. Ook les 1, ik weet het. Maar het kost soms echt moeite om aan te geven dat zulke uitspraken of standpunten echt niet thuishoren in een kinder-of jongerenyogales.
Mijn collega ervaart hetzelfde. "Pfffff, gelukkig, ik ben ook hierin niet de enige", denk ik. Maar zij voegt er nog iets aan toe, dat vooral gaat over kinderyoga. Over het algemeen vindt zij het niveau zelfs absurd laag. "Het is een verkapte kinderspeelplaats aan het worden, een voordelige kinderopvang", zo vertelt ze, "er moet gemasseerd worden anders is het geen yoga, er wordt van alles bijgehaald, materialistische trekjes, de voorleeshoek, en gymclubje of de toneelclub...." Zij voegt er nog aan toe dat er op zich niet zoveel mis aan is, het is vast hartstikke leuk voor de kinderen, maar of het nog wel yoga is, daar plaatst zij toch wel grote vraagtekens bij.
