Prinsjes en prinsesjes

Prinsjes en prinsesjes?

Was het maar zo...

De laatste tijd geef ik regelmatig les aan kinderen op de basisschool. Hoewel ik een lichte voorkeur voel voor het werken met de wat oudere tieners, kan ik ook enorm genieten van de jonkies. Naast het simpele feit dat ik ervan geniet, zorgt het er ook voor dat ik de aansluiting behoud met de actuele situatie en belevingswereld van kinderen.

Het is mooi om te zien hoe er met elkaar omgegaan wordt. Hoe de sfeer op verschillende scholen is. Hoe de volwassenen er met elkaar omgaan. Hoe ruzietjes worden opgelost. Hoe er voor elkaar gezorgd wordt (of niet), ook door de kinderen onderling.

De verschillen tussen de verschillende kleine en grote mensen. Heerlijk vind ik het, om dat te observeren. Al waarnemend doe je veel ontdekkingen.

Eén groep vind ik bijzonder interessant.

Je ontdekt ze al snel.

Zowel op school als in de kinderopvang.

Het zijn er best veel.

Prinsjes en prinsesjes.

Ze springen al snel in het oog, want als het even niet gaat zoals zij willen, hou je dan maar vast. Van woedeuitbarstingen tot weglopen, van huilbuien tot heuse vechtpartijen. Niet te missen.

Hij doet ....!

Zij zegt ....!

Tja, en dat was niet naar het zinnetje van meneer of mevrouw. Dus volgt er een ware explosie, ja echt, soms explodeert een kind zowat.

Na een enorme inspanning van een onderwijzer of medewerker, als alles weer gesust is en de kemphaantjes weer normaal met elkaar om kunnen gaan, komt met een beetje geluk mama of papa na school nog even verhaal halen. Want hún kind is toegesproken: "Wie denk jíj wel dat je bent?" 


Promotie

Ze worden niet voor niets prinsjes en prinsesjes genoemd.

En soms promoveren ze al jong, want laatst presteerde een mannetje (9 jaar) het zelfs om het zelf te zeggen:

"Dat maak ik zelf wel uit, want ik ben de koning." 


Nu naar 't echie

Voor wie het nieuws nog een klein beetje volgt, ziet dat het in het echt helemaal niet zo rooskleurig is. Heb je weleens nagedacht over het leven van een echte prins of prinses?

Bedreigingen aan het adres van Neerlands kroonprinses. De manier waarop het Engelse koningshuis het verlies van oma moet verwerken. Hordes beveiliging in je nek. Dag en nacht.

Lachen. En zwaaien.

Dat ziet er echt heel anders uit. De gesprekken over het koningshuis gaan meestal over geld, maar bij deze nodig ik je uit om eens door een andere koninklijke bril te kijken.

Als kind alles doen op de manier waarop jij dat wilt of zelf bepalen waar je zin in hebt? Ik denk niet dat het hoort bij het leven van prinsjes of prinsesjes. Die benaming klopt van geen kant!

Wat denk je van het gedrag? Je 'op bestelling' altijd maar weer keurig moeten gedragen? De hele wereld die wat van je vindt?

Dat is aan de zogenaamde dametjes en heertjes in het onderwijs niet besteed hoor, want o wee als iemand iets zegt dat lijkt op kritiek. Berg je maar!

Hoe zou het eruit zien als Amalia zich zo zou misdragen bij elk commentaar op haar kleding, uitspraak of aanwezigheid?

Het idee alleen al!

Nee, echte prinsen en prinsessen kennen weliswaar privileges, maar ze zijn wel opgevoed. Ze hebben zich te houden aan veel meer regels dan de meeste anderen. Ze moeten wel heel goed bestand zijn tegen kritiek, waarbij het woord 'kritiek' in veel gevallen tekort schiet, want het is regelmatig bij het schofterige af.

Lachen en zwaaien.

Nee, niet reageren.

Niets terugschreeuwen.

Geen woedeaanval.

Niet huilen.

Niet wegrennen.

Lachen en zwaaien.

Blijf lachen en zwaaien.

(Ik wil er niet mee ruilen, nog niet voor één dag!)


Opvoeden

De geleerden zijn het er steeds meer over eens: door kinderen als prinsjes en prinsesjes (al is dit niet de juiste term wat mij betreft) op te voeden leren je ze niet omgaan met onvermijdelijke teleurstellingen. Ze leren niet om in een groep (samenleving) te functioneren. Ze leren daarentegen dat ze altijd hun zin krijgen, dat zij altijd gelijk hebben en dat alles draait om hen. Narcisten in de dop.

Zelfs wanneer je slechts samen bent, moet je concessies doen. Dan pas je je al aan om met de ander samen te kunnen zijn. Het kan heel subtiel en klein zijn, maar het is er.

Leer kinderen daarom liever hoe ze zich kunnen aanpassen aan een groep, zonder zichzelf te verliezen. Het lijkt bijna een tegenstrijdigheid. Maar een o zo belangrijke les om in het leven overeind te kunnen blijven.


De koning

Nog eventjes terug naar de school met de jongen die de koning was. Want de koning kreeg van mij de vraag: 'En wat ben ik dan, volgens jou?' Dat was lastig, want hij begreep nog net dat 'mijn dienstmeid' geen handig antwoord was. Na een kort moment van verwarring en een vragende blik volgde een klein glimlachje en de jongen ging terug aan 't spelen.

De keer daarna: 'Oké, als jij de koning bent, zul je je ook zo moeten gedragen. Keurig en netjes. Hoe zullen we dat aanpakken?'

Oef. Daar moest hij even over nadenken. Verschillende gezichtsuitdrukkingen volgden elkaar snel op. Kennelijk stelde hij zich voor hoe dat eruit zou zien. Maar, dit zag het ventje even niet zitten. Meer woorden waren niet nodig, dit was genoeg. Het was hem nu duidelijk dat de rol van koning hem hier niet gegeven was.


Duidelijk

Overigens vind ik wat daarna gebeurt veel mooier: tussen ons een wederzijds respect, geen conflicten meer, nauwelijks correcties en we helpen elkaar. De verhoudingen zijn duidelijk, er is geen strijd meer, niet tussen ons.


Voldoening

Dat zijn van die momenten die voldoening geven.

Nee, het lukt niet altijd, zeker niet zo gemakkelijk. Maar de keren dat precies de juiste snaar geraakt wordt bij een kind dat worstelt met zichzelf, dat zijn de pareltjes waar ik met een glimlach op terugkijk.

Wat zijn jouw mooiste momenten, als het gaat om kinder- of tieneryoga?



PS

Heb je interesse in het avontuur met jongeren en kinderen? Binnen een week starten met je eerste groep? DIY-pakket voor nieuwe EindExamenYoga-trainers >>> 

Liever een live-dag of meer informatie? >>>

Wil je na de DIY alsnog een live-dag volgen? Dat kan! Neem contact met me op om het te regelen.

Over de schrijver
Reactie plaatsen