Al die etiketten
Al die termen, al die etiketten, al die eigenschappen die zogezegd als verklaring dienen voor dingen die niet zo goed lukken. Om meteen maar met de deur in huis te vallen: het is hartstikke leerzaam voor kinderen als er ook dingen zijn die mislukken. Dan heb je geleerd hoe het niet moet, maar dan leer je vooral hoe je omgaat met een situatie waarin iets niet lukt.
Toch ben ik geen zogenaamde ontkenner van al deze eigenschappen. Integendeel. Wie goed kijkt, ziet dat er kinderen zijn die moeite hebben om alles maar te volgen. Er is zoveel input, letterlijk een overdaad aan prikkels, altijd en overal. Het is niet eens meer de uitzondering die steeds weer overprikkeld is, welnee, het is het grootste deel van de kinderen op school.
En dat is nou precies waar ik me over blijf verbazen.
Ik kom regelmatig op scholen, zowel in het basisonderwijs als op het voortgezet. Dan loop ik door het gebouw en kom ik in klaslokalen.
Gekkenhuis
Waar ik ook kijk, waar ik ook kom, het is een gekkenhuis!
Waar je ook kijkt, er hangt wel iets. Waar je ook loopt, er staat wel iets. Allemaal even hip, modern en leuk (want alles moet niet alleen altijd lukken, het moet ook altijd leuk zijn).
Als je weet, dat jouw brein, alles filtert wat binnenkomt… en dat je brein onbewust een beslissing neemt of er iets mee gedaan moet worden…
Wat je ziet, hoort, ruikt, proeft of voelt; alles wordt door jouw brein gefilterd, al dan niet bewust. Dat brein draait dus overuren als het overal waar het komt, doorlopend geprikkeld wordt!
Overprikkeld hè?
Simpel deel van de oplossing: minder prikkels! Haal die zooi toch weg!
Het hoeft geen kale toestand te zijn, maar het mag best ietsjes minder.
Ineens denk ik even terug aan de afgelopen sinterklaasperiode. Een leerkracht op de basisschool waar ik was, sprak haar zorg uit. Al weken 5 december was het hele gebouw versierd. Werkelijk overal. Het was door ouders gedaan, waarvoor deze juf overigens enorme waardering had, maar zij vond het te veel en te lang duren. ‘Want’, zo zei ze, ‘dit zijn gewoon verloren weken voor bijna alle kinderen in mijn klas. De kinderen die normaliter al druk zijn, raken nu helemaal de weg kwijt, met al die prikkels en de spanning die erop zit. De kinderen die wel wat assertiever mogen worden, durven nu helemaal niets meer.’
Eén van de adviezen die ik graag aan jongeren geef tijdens de cursus is dat zij zorgen voor minder prikkels. Een opgeruimd bureau, zodat brein je niet steeds hoeft te schakelen. Zet je muziek aan tijdens het studeren, doe dan niet de radio aan waar doorlopend gesprekken zijn. Gebruik dan het liefst instrumentale muziek.
En er zijn nog wel wat voorbeelden te bedenken, van afleiding die meer afleidt dan je zou verwachten en zorgt voor overprikkeling. Door je er bewust van te zijn, kun je veel tijd besparen en heb je een gemakkelijker leven.
