Op zoek naar geluk
Als het je eenmaal is opgevallen, lukt het nauwelijks om het niet meer te zien. Ken je dat fenomeen?
Heb je net een andere auto, eentje die je eigenlijk nooit eerder gezien hebt (denk je), zie je overal om je heen mensen rijden in precies dezelfde auto.
De laatste tijd heb ik dat met geluk. Waar ik ook ben, ergens valt mijn blik wel weer op een boodschap die meer geluk verkoopt.
En ik gooi het er meteen uit: ik vind het rete-irritant.
Boodschappenkar vol geluk
Een mailtje van een yoga-gerelateerde opleiding: Meer geluk.
Een post op Social Media: Zó word je gelukkig!
Luisterend naar een podcast die mij aangeraden is: 'Na mijn(!) burnout heb ik zoveel inzichten gekregen... Ik zit hier nu op Ibiza in mijn hangmat deze podcast op te nemen..... Alle tijd voor mjjn kinderen.... Geluk is zo simpel...' (uuhh, volgens mij spreek je jezelf nu al een keer of wat tegen, op de achtergrond hoor ik een trein rijden, 'Tijntje' wordt tussentijds weggestuurd omdat mama even bezig is, pfffff, ik haak even af)
Een collega-invaller op de basisschool: Ik geef gelukslessen
Lopend in de supermarkt, schreeuwen de bladen zelfs naar me hoe ik gelukkiger kan zijn (of moet??)
Nee, boodschappen doen is mijn hobby ook niet. Maar dat ik die boodschappenkar vol kan gooien wanneer ik maar wil met wat ik maar wil, is best wel een gelukkige omstandigheid. Ik prijs me daar gelukkig mee. Is dat niet goed genoeg?
Het gaat maar door, het is overal, het moet niet gekker worden.
Op momenten heb ik zelfs het idee dat ik er ongelukkiger van wordt.
Ongelukkig
Ja, ik word er soms een beetje sip of opstandig van. Want net zoals je niet altijd en alleen maar dingen kunt doen die je leuk vindt, kun je je ook niet altijd geluk voelen. Op die momenten dat ik het even niet weet, bijvoorbeeld als ik voor een belangrijke keuze sta, voel ik me niet altijd even gelukkig. Terwijl ik een leuk en goed leven heb en weet dat ik een geluksvogel ben.
Zelfs wanneer je weet dat je een gelukkig mens bent, kun je je weleens ongelukkig voelen. Misschien kost het je moeite om het verschil tussen deze twee te zien, maar het verschil is er. Als je dan doorlopend die geluksboodschap in je gezicht krijgt, wordt dat ongelukkige gevoel versterkt. Dan ga je erover nadenken, of je wel gelukkig bent. En op die momenten worden alle minder leuke dingen of situaties in je leven omhoog gehaald en benadrukt. Dit gaat niet goed, dat loopt niet lekker, ik zou wel.... Tenminste, zo werkt dat bij mij ongeveer.
Afknapper
Weet je waar ik het meest op afknap? Op mensen die schijngeluk vertonen. En dit vervolgens gaan verkopen. Schijngeluk, dat leidt tot ellende. Het is als leven in een schijnwereld.
Met stip op de tweede plaats staan de mensen die gelukslessen verkopen en zich dan niet inleven in de groep. Je kunt bijvoorbeeld aan kinderen in groep 7 vragen in gedachte terug te gaan naar de mooiste plek waar ze ooit op vakantie zijn geweest, om ze vervolgens te leren dat zij dit gevoel altijd kunnen oproepen. Prachtig. Behalve voor dat ene kind dat nog nooit op vakantie geweest is, omdat de ouders dat niet kunnen betalen (het zijn er waarschijnlijk meer). Die zit stilletjes ongelukkig te zijn.
Ver gezocht? Helaas, dit heb ik voor mijn ogen zien gebeuren.
Lees dit artikel maar eens:
Voor deze kinderen is de zomervakantie helemaal niet leuk
Opstandig
Misschien heb ik zojuist wel zo een moment gehad en zit nu even te spuien. Best lekker. Soms word ik er gewoon een beetje zuur van. Of opstandig. Het is zo'n moment.
Ik merk dat het helpt om erover te schrijven. Ik ga het afronden en een lekker bakkie koffie zetten. Helemaal voor mezelf. Gewoon, omdat het kan.
Natuurlijk heeft iedereen weleens een baaldag! Het is dan met geluk een beetje zoals een leerling halverwege een cursus EindExamenYoga aan mij vroeg:
Maar mevrouw, bent u dan nooit zenuwachtig?
Wat een goede vraag!
Ja, zeker. Eigenlijk ben ik een echte stresskip, daarom heb ik er zoveel verstand van. Ik ben me erin gaan verdiepen, want ik had er last van. Nog steeds zit ik weleens volledig in de stress, een zeldzame keer flip ik volledig. Maar de laatste keer dat ik mezelf verloor is echt al lang geleden, dat kwam voorheen regelmatig voor. Daar heb ik dan achteraf ook veel last van. En zenuwachtig ben ik minder vaak en als ik het voel het is veel minder erg. Dus daar kan ik prima mee overweg.
Wanneer je het hebt over geluk, kun je dezelfde vraag stellen: Bent u dan altijd gelukkig? Nee, maar ik kan wel steeds beter omgaan met minder leuke momenten en weet diep van binnen dat ik alles bij elkaar veel geluk heb. Dan voel ik me meteen al een stuk beter.
