Daar ben ik echt te lui voor
Onlangs sprak ik uitgebreid met een oude bekende, tijdens een gezellige lunch. Eens in de zoveel tijd doen we dat. Uit mijn oude werkomgeving, een hele andere vibe, andere omgangsvormen. Het is gek, maar ik heb vaak het gevoel dat de mensen waar ik in de wegenbouw mee werkte, veel echter waren en veel oprechter waren dan veel van de yogamensen die nu mijn pad kruisen.
Met deze man, 70 jaar en nog volop actief, heb ik altijd veel lol. We hebben dezelfde humor, maar we hebben het ook over serieuze zaken. Van elkaar weten we dat we flinke hindernissen hebben moeten nemen in het leven en vaak tegen alles in hebben moeten doorgaan. Die kracht, die is er wel.
Wat ik van deze bijzondere vriend echt kan leren, is luchtiger in het leven staan. Ja, ik heb veel stappen gezet, maar weet dat ik nog veel meer los kan laten. Alles op zijn tijd. Met veel bewondering luister ik dan ook naar de verhalen die langskomen, inclusief hilarische oplossingen voor problemen die voor velen onoverkomelijk zouden lijken.
Recht toe recht aan
Recht door zee, daar houden we beiden van. En dit is precies iemand waarbij ik het gevoel heb dat ik 100% mezelf kan zijn, inclusief mijn soms wat aparte humor.
Tijdens het gesprek gaat het over energie, in het bijzonder over de persoonlijke energiehuishouding. Waar besteed je aandacht aan en waar niet. Waar steek je energie in en waar niet. Gaandeweg het gesprek komen we op het onderwerp liegen. Interessant, want liegen kost enorm veel energie. Ga maar na. Op het moment zelf, maar vooral nadat je een leugen hebt verteld. Moet je het nog onthouden ook, wat je hebt gezegd en tegen wie enzo.
Wij trekken de conclusie dat we te lui zijn om te liegen. Soms lonkt het wel, na een wat minder handige actie bijvoorbeeld. Om maar niet van alles te hoeven onthouden; te lui om te liegen.
Energiebesparing op micro-niveau, mooi toch!
