Verschillende geluiden
Op verschillende scholen verzorg ik yogalessen. Ook in de laatste week voor de herfstvakantie. Sommige scholen ken ik goed, daar staan mijn lessen vast op het programma. Deze week kom ik ook op een school die nieuw is voor mij.
Op de verschillende plekken waar ik ben, klinken verschillende geluiden. Op de ene school is iedereen toe aan vakantie en zijn ze blij dat ze een week kunnen bijtanken.
Een groot contrast met de volgende groep die ik tegenkom. Want op de de volgende school waar ik ben, hoor ik hele andere geluiden. De deelnemers (leerlingen 16-17 jaar) hebben na de vakantie een toetsweek. Zij gaan de komende week keihard blokken om daar iets van te maken. Ook zij hebben er behoefte aan om zich op te laden, maar dat zit er voor hen niet in.
Alles verandert
Jonge mensen waar alles lijkt te veranderen, van afhankelijkheid naar onafhankelijkheid, van het eigen lichaam tot eigen verantwoordelijkheid, van school naar studie, van spelen naar werken, enzovoorts. Grote stappen, echte energievreters. Bijtanken? Ho maar!
Yoga op school is dan zo gek nog niet. Een uur lang al je aandacht bij je houden, bij jezelf. Altijd weer wonderlijk wat er gebeurt.
Intussen maken de leerlingen kennis met een ademtechniek, die kan ondersteunen als ze het even niet meer weten tijdens een toets. Heel simpel, gewoon je body-toolbox gebruiken, die heb je immers altijd bij je.
De jongen meiden in deze les (jongens, waar zijn jullie?) zien er letterlijk anders uit als ze na de les het lokaal verlaten. Andere gezichten. Zachter, vriendelijker, ja, zelfs uitgerust.
Goudhaan
En ik? Dit was een nieuwe groep, dat is toch steeds een ietsiepietsie spannend. Maar ach, wat is er mis met een beetje spanning? Het is trouwens nooit nodig geweest, die spanning. Als ik zie wat er voor me gebeurt, is de spanning altijd snel verdwenen. En die gezichten na de les? Ik voel me op zulke momenten echt een goudhaantje!
