En ik dan?
Op stap gaan met een groepje vrouwen is bijna een garantie op het horen van de uitspraak: "Wanneer doet iemand nou eens iets voor mij?"
Oké, een beetje te kort door de bocht misschien, maar het is echt iets dat speelt bij veel vrouwen. Vooral moeders van kinderen die al iets groter zijn, hebben nogal eens het gevoel dat ze doorlopend achter iedereens' kont aan lopen te rennen, maar als ze zelf iets nodig hebben? Ho maar! Niemand die dan een keer iets voor ze terug doet.
Eerlijk is eerlijk, zelf heb ik me ook een periode zo gevoeld. Het gevoel bleef me uitputten, totdat ik zelf de spreekwoordelijke knop omzette. Daar was moed voor nodig en geduld, maar het werkte. Op een gegeven moment is er geen sprake meer van een keuze, dan moet je. Omdat je volledig op je tandvlees loopt, uitgeput, uitgeblust.
"Wanneer doet iemand nou eens iets voor mij?"
Deze tekst van Marijke van Geest kwam ik tegen en het herinnerde me aan die periode en de omslag. Het moment dat je beseft dat je zelf de sleutel hebt naar verandering.
Kracht
Als ze jouw kracht zien
denken ze dat jij de last
best alleen kunt dragen
opveert na elke klap
doorgaat zonder klagen
als ze jouw kracht zien
luisteren ze niet naar jou
ze zullen van je vragen
dat jij bereid bent om
ook hun last te dragen
als ze jouw kracht zien
zien ze jou als baken
de rots in de branding
van hun kolkende zee
zien niet dat jij moe bent
pijn hebt, bang bent
ze zien alleen zichzelf
jij leeft met hen mee
als ze jouw kracht zien
krijg je geen vergeving voor
dat moment van kwetsbaarheid
als jij een keer jouw grens bepaalt
is daar geen begrip voor
krijg je hooguit een verwijt
zelfs als jouw krachten tanen
is er nog steeds geen troost
en worden hun problemen
nog steeds bij jou geloosd
verdeel jouw kracht zorgvuldig
ga aan uitputting voorbij
wees met jezelf geduldig
en tank telkens even bij.
~ Marijke van Geest ~
Meditatie
In de meditatie-bibliotheek staat een meditatie die je laat zien welke last je meedraagt op jouw schouders en natuurlijk hoe je die naast je neer kunt zetten.
