De omgekeerde houding en de kaars
Deze vraag kreeg ik laatst van een trainer in opleiding. Het antwoord daarop deel ik ook hier, want er is best veel over te zeggen.
Belangrijk is het verschil tussen de omgekeerde houding en de kaars, deze worden vaak door elkaar gehaald. Vooral met jongeren is het goed om voorzichtig te zijn met de kaars of hoofdstand, dit kan schade geven aan de nek. Vaak voeren leerlingen de kaarshouding uit, terwijl de omgekeerde houding de bedoeling is. Opletten dus, zeker tijdens de 7-weekse cursus, want je kent de leerlingen niet goed genoeg om te weten of zij aan deze houding toe zijn.
Het verschil tussen deze houdingen en waarom de omgekeerde houding de veiligste is:
Hoofdstand / Sirsasana : gewicht staat op het hoofd, flinke belasting voor de nek, kans op omvallen
Kaarshouding / Sarvangasana : gewicht staat vooral op de schouders, scherpe buiging voor de nek
Omgekeerde houding / Viparita karani asana : gewicht rust op onderarmen en bovenrug/schouders
Wees niet bang voor herhaling
In deze jongerencursus is voor veel herhaling/structuur gekozen omdat alles dan wat vertrouwder wordt voor de leerlingen en de drempel steeds lager wordt (voor wie er een drempel is).
Maar waarom zit de omgekeerde houding nou in elke les? Daar is wel een en ander over te zeggen:
- de reguliere lessen van de docentenopleidingen die ik volgde eindigen we vaak met een omgekeerde houding, dat zit een beetje in mijn systeem 🙂
- omgekeerde houdingen geven extra zuurstof aan de hersenen (naast al het andere, maar dit is een leuke om mee te geven aan jonge leerlingen en beginners)
- een veilige manier om ‘op z’n kop’ te staan, met vrijwel dezelfde positieve effecten als de hoofdstand
- er zit een ‘uitdagend’ element in de houding, je zult zien dat dat iets teweeg brengt in de tienerles; gegiechel, ‘kan ik niet’, ‘lukt me nooit’
- in dat uitdagende ligt dan weer een kans om je thema terug te brengen of om inzichten uit te lokken; Hoe weet je dat? of Heb je het weleens gedaan? of Vind je het belangrijk dat je dit kunt?
- voor sommige leerlingen is juist de omgekeerde houding een overwinning ‘oooww, ik kan dit wel!’ en dat is weer goed voor het zelfvertrouwen (persoonlijk vind ik het niet de moeilijkste houding, maar het ziet er spannend uit vermoed ik)
- door houdingen te herhalen zullen de leerlingen ook zelf vooruitgang opmerken – zo snel en zo makkelijk kan het gaan, dat ervaren ze dan
Je blijft overigens vrij om te kiezen welke houdingen je gebruikt in jouw lessen. Onthoud dat herhaling vaak prettig is. Het gebeurt bij mij nog weleens ik uiteindelijk alleen de zonnegroet gedaan heb en de houdingen die daarin voorkomen.
Vooral laten zien wat je zelf kunt
Veel yogadocenten hebben de neiging om heel veel te laten zien in een paar lessen, ik denk dat juist dat een gemiste kans is. Want dan heb je vooral laten zien wat je zelf kunt als docent, in plaats van de leerlingen de kans te geven te ervaren wat een houding kan doen. Het verschil tussen de eerste keer en de vierde keer bijvoorbeeld.
Een heel verhaal, het antwoord op de gestelde vraag. Er is nog veel meer over te zeggen, maar ik laat het hierbij. En als je toch nieuwsgierig bent naar de rest, ga dan vooral zelf aan de slag met deze houding, dan zul je het vanzelf ontdekken!
Links Sirsasana, midden Viparita karani asana, rechts Sarvangasana
