Ik bepaal zelf wel wat goed voor me is
Tijdens een cursus stressbeheersing op een middelbare school zal Sarah in de groep. En Sarah was niet een doorsnee leerling, zij wilde vooral veel weten. Zij wilde weten hoe het werkte en hoe het allemaal precies zat. Die deed niets zonder te begrijpen waarom. Hoewel het voor mij als docent soms lastig is, vind ik dit toch de allerleukste leerlingen. Die niet zomaar met de meute mee gaan, maar zelf bepalen of iets goed voor ze is of niet. Zoiets.
Sarah was geen vervelende leerling, dat zelf bepalen wat ze wel of niet wilde was helemaal niet onredelijk.
Ik heb overal altijd commentaar op
We kwamen bij het maken van een affirmatie en ik vroeg aan de leerlingen wat zij graag zouden willen. Wat ze zouden willen bereiken, of hoe het zou zijn in de ideale situatie. En Sarah had niet zoveel op met deze vraag, maar toch gaf zij aan dat zij wel aardig zou willen zijn.
“Aardig zijn? Vind je jezelf niet aardig dan?”
Zij vond zichzelf helemaal geen aardig persoon en haar vriendin bevestigde dat nogal overtuigend. Op de vraag waarom en wanneer Sarah zichzelf niet aardig vond antwoordde zij dat zij zelf vond dat ze altijd overal wel commentaar op had. Vooral dat was de reden.
“Het is soms fijn om gewoon even geen commentaar te hebben of uit te spreken, maar over het algemeen is dat toch niet onaardig? Je mag toch een ander idee hebben over iets? Maakt dat dat je niet aardig bent?”
Daar moest even over nagedacht worden, maar alsnog vond ze zichzelf een behoorlijk onaardig mens. En dat wilde ze niet, zij wilde aardig zijn.
Je blijft het willen op deze manier, maar je bent het niet
Het voorstel om een affirmatie te maken ‘Ik ben aardig’ was echter een brug te ver voor haar. ‘Ik wil aardiger worden’, dat kon nog net. Nu is dat geen affirmatie waar je iets mee kunt, want als deze affirmatie zo blijft, wil je als je 100 bent nog steeds aardiger worden, want anders klopt het niet meer. Je moet het blijven willen als je het op deze manier opschrijft.
Vanwege haar eigen weerstand tegen de voorgestelde zin ‘Ik ben aardig’ wilde ze toch nog wat meer weten, dus hebben we samen nog een interessant gesprek gevoerd samen, vooral over het belang van aardig zijn. Waarom moet iedereen eigenlijk maar aardig zijn? Dat kan toch helemaal niet? En dan, doe je aardig of ben je het? Persoonlijk geef ik de voorkeur aan iemand die zichzelf is, dan maar minder aardig. Het is toch leuk als iemand een andere mening heeft? Zolang we elkaar maar blijven respecteren, we kunnen het erover eens worden dat we het oneens zijn. Die mededeling bracht haar een beetje in de war, ze ging er wel over nadenken.
Blijf vooral je mooie zelf
Bovendien gaf ik aan dat ik haar persoonlijk wel een aardig en leuk mens vond, wat zij ook wel bijzonder vond. Durf anders te zijn en blijf vooral je mooie zelf lieve Sarah, je bent een topper!
